Het is een blij weerzien met Tyler Ramsey in Herent. Leuven ligt Ramsey blijkbaar nauw aan het hart, want in dezelfde maand november, vijf jaar geleden, speelde hij in het nabijgelegen Het Depot. Hij trad toen wel op met een volledige band, maar helaas in de kleine Foyer van Het Depot voor een klein publiek. GC De Wildeman doet het echter veel beter. Hoewel Tyler vandaag solo optreedt, heeft de organisatie het concert moeten verplaatsen van de kleine naar de grote zaal omwille van de stijgende vraag. Fans uit Nederland en zelfs het Britse Cardiff zijn naar Leuven afgezakt om hun idool aan het werk te zien. Altijd fijn voor een artiest om zoiets te mogen horen, zeker als je een knap nieuw album “New Lost Ages” komt presenteren.

Tyler Ramsey heeft ondertussen vijf soloalbums op zijn conto, en de man heeft echt zijn gading gevonden. Na tien jaar intensief toeren met supergroep Band of Horses, scheiden zijn wegen zeven jaar geleden van frontman Ben Bridwell en kiest hij bewust voor een solocarrière. Tyler is de lange uithuizigheid en de drukte van het vele toeren beu en mist te veel zijn ondertussen twee kinderen tellende gezinnetje in het landelijke Candler in Ashville, North Carolina. Hij geniet nu van het nauwe contact dat een singer-songwriter heeft met zijn publiek in kleinere zalen en dit is een mooie wisselwerking. Want ook de fans kunnen vanop de eerste rij volop genieten van Ramsey’s virtuoos gitaarspel, zijn knappe teksten en zijn hoge, maar toch warme stem, die soms een Neil Young knikje heeft.

Tyler Ramsey zweeft vanavond op een wolk. Hij is al sinds eind oktober op tournee, dwars door Europa en de manier hoe hij hier in Leuven als koning wordt ontvangen en verzorgd doet iets met hem. Hij raakt niet uitgepraat hoe fijn het wel was hier zo warm onthaald te worden, door een muziekminnende organisatie en publiek, dat echt respect toont voor de artiest. De bully verhalen zijn zelfs een grote naam als Tyler Ramsey niet vreemd blijkbaar. Hijzelf is de bescheidenheid zelve, toont zich zelfs wat beschaamd als hij na de show aankondigt dat hij nog wat merchandise over heeft, maar voegt er dadelijk aan toe dat hij maar al te graag een gezellige babbel voert over muziek in het algemeen, gitaren en de open stemmingen waarin hij speelt. Ook de lokale openingsact, het Belgisch americana fenomeen Lucky Came To Town, krijgt door Tyler alle lof toebedeeld voor zijn knappe stem. Frontman Kim Van Weyenbergh maakt solo maar al te graag gebruik van de kans om zijn songs mooi in de verf te zetten. Hij profileert zich als geboren en getogen Herentenaar onder andere knap in de akoestische ballade “Home Ground” en voegt er dadelijk aan toe dat hij met zijn volledige band op zes december aantreedt in Het Groot Ongelijk in Leuven, een mooi Sinterklaasgeschenk, niet?

Een man die één is met zijn gitaar, zo kan je Tyler Ramsey goed omschrijven. Het is net of zijn instrument zingt, zo mooi en elegant is zijn frasering in zijn gitaarspel. Hij nagelt ons al dadelijk aan de grond met virtuoze fingerpicking in de uitgesponnen instrumentale opener “Raven Shadow”, dat naadloos overgaat in “1000 Blackbirds”, een kreet van verlangen naar meer positieve dingen uit het leven, uit zijn “The Valley Wind” plaat. Tyler Ramsey heeft een zwak voor eenzaamheid en de natuur en specifiek de vogels, waaraan hij later nog geknield een instrumental zal opdragen en die hem hoop op bevrijding geven zoals een feniks die uit zijn as herrijst in “Fires”, uit zijn nieuw “New Lost Ages” album. Ook in het titelnummer, dat hij grappig aankondigt als zijn top tien billboard hit, uit hij zijn vrees dat als we het verleden niet loslaten en we niet uit onze vergissingen leren, die van grote invloed kunnen zijn op de toekomstige generaties.

Tyler Ramsey is een getormenteerd ziel die graag zijn gevoelens en de dingen die hem raken van zich afschrijft. Zo was hij diep geschokt door het inmiddels al vijf jaar geleden overlijden van zijn collega Neal Casal, talentvolle soloartiest en ook lid van Ryan Adam’s begeleidingsgroep The Cardinals. Tyler draagt het droeve “Flare” aan hem op met de mooie woorden “I’m In Trouble Help Me Please, Send Someone To Save Me”. Ook zijn hometown Ashville ligt hem nauw aan het hart en hij draagt er “We Were A Small Town”, maar hij mist de dagen van voor de toeristische inval, toen iedereen, iedereen kende. Liefdesperikelen zijn hem ook niet vreemd zoals we horen in het teder getokkelde “Cheap Summer Dress”, waar hij zwaar teleurgesteld wordt in de liefde, net als in “White Coat” vol gemis over het verliezen van een geliefde. Tyler Ramsey zondert zich ook graag af om zich te bezinnen, soms moeilijk te verstaan voor de buitenwereld zoals hij aangeeft in het knap door mondharmonica begeleidde “Where Were You”. Zijn succesvolle periode bij Band Of Horses wekt bij hem dubbele gevoelens op. Ben Bridwell praat niet meer met hem sinds de split en misschien is dit wel de reden waarom hij de heerlijke kampvuur song “Evening Kitchen” herdoopt tot “Evening County”. Er klinkt wel enige verbazing in zijn stem dat het zo enthousiaste publiek het oehoe-refrein niet mee neuriet. Toeren is zwaar voor een family man als Tyler Ramsey en in “A Dream Of Home” uit zijn “For The Morning” album benadrukt hij dat nog eens. Ziet hij dit als bandwerk? Op sommige momenten wanneer je als artiest respectloos wordt behandeld zeker wel en met een cover van de wereldhit “Back On The Chain Gang” van The Pretenders zet hij dit nog eens extra in de verf.

Vanavond was bandwerk zeker niet aan de ordel, want volgens Tyler Ramsey was dit een droom om in deze warm onthaalde omgeving zijn Europese tournee af te sluiten. Het gevoel was wederzijds Tyler! CU next time for sure, met of zonder band, hij blijft altijd top!

Yvo Zels